Najczęściej popełnianym błędem przy mówieniu o IPTV jest utożsamianie jej z oglądaniem na ekranie komputera ściągniętych z Internetu plików wideo lub też korzystaniem z transmisji strumieniowej (YouTube) z poziomu stron www. IPTV nie korzysta z Internetu, a z wydzielonej części sieci, co jest bezpieczniejsze z punktu widzenia zagrożeń płynących z sieci (wirusy, ataki hakerów itd.) i gwarantuje znacznie mniejszą podatność na zmiany dostępnej szybkości transmisji niż to ma miejsce w Internecie.
Do korzystania z IPTV nie jest potrzebny komputer – można z niej korzystać mając telewizor podłączony do sieci za pośrednictwem tzw. przystawki telewizyjnej, czyli set-top boxa. To samo urządzenie może stać się także dekoderem dla telewizji cyfrowej.
Różnice w funkcjonalności w porównaniu z telewizją tradycyjną
Osoby, które miały do czynienia z nową usługą, zwracają uwagę przede wszystkim na szereg funkcji dających widzowi poczucie daleko idącej swobody w tym co, kiedy i w jaki sposób ogląda. Realizacja tego postulatu jest wynikiem zastosowania nie jednej konkretnej funkcji, ale szeregu z nich. Część operatorów zdecydowała się np. na udostępnienie zasobów filmowych w ramach modelu wideo na żądanie (VoD). W gruncie rzeczy usługa ta przypomina korzystanie z wirtualnej wypożyczalni wideo. Posługując się przyjaznym dla użytkownika interfejsem wyświetlanym na ekranie telewizora, odszukuje on interesujący go tytuł, a po zapoznaniu się z podstawowymi informacjami na jego temat, obejrzeniu zwiastunu, może rozpocząć seans. Rozliczenie takiej usługi może odbywać się w różny sposób. Płaci za pojedynczą projekcję, za dostęp do całego kanału czy też wybranych gatunków filmów itd. Podobne rozwiązania są już stosowane w wielu hotelach. Inną bardzo przydatną funkcją jest tzw. „time shifting”, czyli oglądanie z przesunięciem czasowym. Typowym zastosowaniem jest sytuacja, kiedy widz na pewien czas przełącza się na inny kanał np. w celu obejrzenia serwisu informacyjnego i nie chce stracić fragmentu filmu, który oglądał poprzednio. Z kolei osoby nie posiadające możliwości rejestracji całych audycji docenią usługę cyfrowego magnetowidu sieciowego – czyli PVR (ang. Network Personal Video Recorder). Pozwala ona na zapisywanie interesujących widza programów na zewnętrznym serwerze, a nie lokalnie, co uwalnia go od zakupu dodatkowego sprzętu – np. twardego dysku w przystawce telewizyjnej bądź całego komputera – i pozwala na odtworzenie całego zarejestrowanego materiału w dogodnej dla niego porze. Użytkownik obsługuje wszystkie funkcje IPTV bezpośrednio z ekranu telewizora za pośrednictwem przyjaznego menu graficznego, czyli tzw. interfejsu nawigacyjnego (ang. Electronic Program Guide). Usługodawca może w szerokim zakresie dostosowywać go zarówno pod względem formy, jak i zawartości do potrzeb swoich klientów.
IPTV to równie duża pomoc dla osób, które z różnych względów nie mogły do tej pory korzystać z dostępu do stron www czy poczty elektronicznej. Bez potrzeby zakupu komputera – te usługi są udostępniane wprost na ekranie telewizora. Więcej, to samo dotyczy gier sieciowych, z których mogli się cieszyć do tej pory właściciele PC i konsol. Żeby mówić o interaktywności i tworzyć prawdziwe społeczności widzów, które mogłyby przeżywać wspólnie i dzielić się wrażeniami na bieżąco np. emocjami towarzyszącymi spotkaniu reprezentacji piłkarzy, nieodzowne staje się udostępnienie dodatkowych kanałów komunikacji. W rozwiązaniu Alcatel Amigo – po dołożeniu mikrofonu do przystawki – widzowie mogą komentować na bieżąco wydarzenia rozgrywające się na ekranie korzystając z połączenia VoIP. Dodatkowo do dyspozycji widza jest system ikon, emotionów, avatarów i chat.
Oprócz różnic natury funkcjonalnej IPTV oferuje także nową jakość obrazu. Już samo przejście na przekaz cyfrowy widać gołym okiem, a po uwzględnieniu możliwości transmisji telewizji wysokiej rozdzielczości HDTV (ang. High Definition TV), skok jakościowy jest jeszcze większy.
Podobne określenia
Terminu IPTV nie należy mylić z podobnymi określeniami:
telewizja interaktywna
telewizja internetowa